Συχνά, όταν έρχονται καινούργιοι μαθητές με ρωτάνε μήπως το τμήμα είναι για προχωρημένους. Η απάντηση που τους δίνω είναι ότι αυτό που διακρίνει τον αρχάριο από τον προχωρημένο μαθητή στο Feldenkrais δεν είναι ότι ο δεύτερος εκτελεί δύσκολες κινήσεις αλλά ότι έχει κατανοήσει την φιλοσοφία της μεθόδου. Θα μπορούσα βέβαια να πω ότι δεν υπάρχουν δύσκολες κινήσεις αλλά αυτό είναι σχετικό. Για κάποιον που έχει πόνο στον αυχένα, το να κυλίσει το κεφάλι του μπορεί να είναι δύσκολο.

Ο προχωρημένος μαθητής στην οδηγία "κύλησε το κεφάλι σου", εκτελεί την κίνηση παρατηρώντας την διαδικασία και όχι στοχεύοντας στο αποτέλεσμα. Δηλαδή δεν προσπαθεί να πάει το κεφάλι όσο πιο δεξιά ή αριστερά γίνεται αλλά κινείται αργά και παρατηρεί σε πιο βαθμό μπορεί να κυλήσει το κεφάλι, ποια είναι η ποιότητα της κίνησης, σε ποια σημεία το κεφάλι κυλάει ομαλά και σε ποια μοιάζει να σκαλώνει, πόσοι σπόνδυλοι νιώθει να συμμετέχουν, σταματάει προτού φτάσει σε σημεία που προκαλούν πόνο ή δυσφορία, παρατηρεί την ομαλή ροή της αναπνοής του και ρουφάει την κιναισθητική εμπειρία.

Οι καλύτεροι μαθητές και ταυτόχρονα δάσκαλοι για εμάς τους ενηλίκους είναι τα μωρά. Στα επόμενα δύο video παρακολουθούμε τη μικρή Λιβ να εξερευνά την κίνηση τους πρώτους μήνες της ζωής της. Κινείται παρατηρώντας/νιώθοντας το αποτέλεσμα της κίνησης, δοκιμάζοντας παραλλαγές. Μέσα στα όρια της άνεσης και της ευχαρίστησης προχωράει από πιο απλές κινήσεις σε πιο σύνθετες χωρίς να παραλείπει μικρά διαλείματα για ξεκούραση.