Μια πρόχειρη αναζήτηση στο google με τις λέξεις “στάση σώματος” μου έφερε άρθρα που έλεγαν ότι η κακή στάση του σώματος μπορεί να έχει αρνητικές επιδράσεις στην σπονδυλική στήλη, ότι είναι αντιαισθητική και προκαλεί πονοκεφάλους, δισκοκήλη και κακή ευθυγράμμιση της σπονδυλικής στήλης. Επίσης έλεγαν ότι πρέπει να προσέχεις την στάση σου όπου κι αν βρίσκεσαι, στο μετρό, στον μπακάλη, όταν βλέπεις τηλεόραση. Τέλος, έδιναν συμβουλές για το πώς πρέπει να υποστηρίζεις την μέση σου όταν κάθεσαι, για το πώς πρέπει να κάθεσαι στο γραφείο στο αυτοκίνητο στον καναπέ στην πολυθρόνα στο σκαμνί, πώς πρέπει να κρατάς τους ώμους τον αυχένα κλπ κλπ. Δεν βρήκα όμως πουθενά τον ορισμό της στάσης του σώματος, τουλάχιστον στα πρώτα άρθρα που κοίταξα, ίσως γιατί θεωρείται δεδομένο ότι ξέρουμε για ποιό πράγμα μιλάμε.

“Στάση σώματος”, τι σου φέρνει στο μυαλό; Πόζα σε φωτογραφία; Σταρ του σινεμά που ατενίζει αγέρωχα τη θάλασσα; Στρατιώτες σε στάση προσοχής; Την ίσια πλάτη χορευτών μπαλέτου; Τον Κουασιμόδο; Το λικνιστικό βάδισμα μοντέλων στην πασαρέλα; Την μαμά σου να σου λέει "στάσου ίσια παιδί μου"; 

Φαντάσου όλα τα παραπάνω παραδείγματα χωρίς την ύπαρξη σκελετού. Δεν θα διέφεραν και πολύ μεταξύ τους, θα θύμιζαν σωρό από ρούχα ριγμένα στο πάτωμα. Η στάση λοιπόν είναι άμεσα συνυφασμένη με τον σκελετό. Ο σκελετός μας στηρίζει. Πού μας στηρίζει; Στο πεδίο βαρύτητας.
Όταν μας στηρίζει καλά, καταφεύγουμε λιγότερο στην βοήθεια των μυών και τότε εκείνοι επιτελούν απερίσπαστοι το έργο τους που είναι να μας κινούν.

Η στάση του σώματος δεν είναι κάτι στατικό. Είναι ο τρόπος που οργανώνουμε τον σώμα μας την κάθε στιγμή, σε κάθε μας κίνηση. Η στάση μας είναι καλή όταν ο σκελετός μας προσφέρει την στήριξη που χρειαζόμαστε ώστε να καταφεύγουμε λιγότερο στην μυική προσπάθεια.